XII

XII

(...) Never say goodbye, never say goodbye
You and me and my old friends
Hoping it would never end
Never say goodbye, never say goodbye
Holdin' on - we got to try
Holdin' on to never say goodbye
I guess you'd say we used to talk
About busting out we'd break their hearts
Together - forever  (...)

Leżałam na szerokim, miękkim łóżku, przykryta cienką, czerwoną kołdrą, wtulona w mojego czarnowłosego boga i ubrana w jego koszulkę. Oddychaliśmy szybko i nierówno, zmęczeni długim wysiłkiem (Jako autorka, mogę sobie wtrącać w nawiasach różne pierdoły, więc teraz sobie wtrącę cytat zaczerpnięty z mojej rozmowy z Puszakiem: „toż to pornos jest :P” xD I przepraszam, ale kurde to nie moja wina, że jestem tak genialna w pisaniu lafstorów xD A teraz wracamy do opowiadania (Hurra! -.-)). W pewnym momencie przekręciłam się na bok i z zamiarem wstania z wygodnego posłania, powoli podniosłam się do pozycji siedzącej. Silna ręka objęła mnie w pasie i przytrzymała. ‘Cholera!’ pomyślałam zirytowana, odpychając ją na bok i wstałam szybko, by nie dać się ponownie złapać. Chłopak spojrzał na mnie ze smutną minką, więc posłałam mu miły jak na mnie uśmiech i mamrocząc pod nosem coś o kawie, skierowałam się do drzwi wychodzących do kuchni. Po chwili znalazł się obok mnie i położył mi rękę na ramieniu. Objęłam go w pasie i wciąż jeszcze trochę zdyszani, trochę spoceni, trochę czerwoni, przekroczyliśmy próg kuchenny, po czym jak na komendę zatrzymaliśmy się z wzrokiem utkwionym w jednym z blatów. A w zasadzie niezupełnie. Patrzyliśmy raczej na rozgrywającą się na tym blacie scenę, którą najchętniej wyrzuciłabym z pamięci. Czym prędzej odwróciłam wzrok i na widok miny stojącego przy mnie chłopaka, parsknęłam śmiechem. Z otwartymi ustami kontemplował w milczeniu spory biust długonogiej blondynki, którą wyglądający bardzo znajomo chudzielec próbował zasłonić, wytrzeszczając przy tym jednocześnie oczy na naszą dwójkę i wciągając na siebie spodnie. Cała ta sytuacja była tak absurdalna, że zamiast się wściekać, roześmiałam się histerycznie. Dopiero kiedy trochę mi przeszło, wezbrała we mnie złość i obrzydzenie. Parę innych negatywnych emocji pewnie też by się znalazło, ale w tamtej chwili raczej o tym nie myślałam. W ogóle nie myślałam. Po prostu krzyczałam i to tak głośno, jak jeszcze nigdy...
- CO TO MA KURWA BYĆ?! IZZY!! Ty chuju! Jak mogłeś mi to zrobić?! I to jeszcze tutaj?! – W ogóle nad sobą nie panowałam, oderwałam się od mokrego Slasha, który wciąż z lekko nieprzytomną miną patrzył na koleżankę mojego... Z braku lepszego słowa, nazwijmy go moim chłopakiem. Ale i to nie potrwało już długo.
- Co?! Co... Ty?! Z nim?! Ja... Ja nic! – Wreszcie udało mu się ubrać spodnie i teraz powoli podchodził do mnie jąkając się i wbijając zdziwiony wzrok w Hudsona, który z kolei oderwał się na chwilę od blondwłosej dziwki i przemówił zadowolonym z siebie tonem
- Co "z nim?!"? Od zawsze wiadomo, że w łóżku jestem lepszy. - Uśmiechnął się triumfalnie, przeczesał palcami włosy i mamrotał coś jeszcze, bardziej do siebie niż do nas, a ja znów zaczęłam krzyczeć. Izzy zatrzymał się na środku kuchni z rękami wyciągniętymi w moją stronę.
- Jeszcze się mnie czepiasz?!?!? – Wrzasnęłam na niego, a on drgnął tylko i dalej patrzył się na mnie, coraz bardziej wściekły. - A ty się zamknij idioto, bo rozmawiam! – Warknęłam do mruczącego pod nosem Slasha, który zamilkł i zrobił obrażoną minę. Osiągnąwszy zamierzony efekt, znów zwróciłam się do Stradlina - I to w dodatku z pierwszą lepszą dziwką! – Ta burknęła coś, urażona, ale nikt jej nie słuchał. - No nie mogę po prostu! A ja ci ufałam! Boże, jaka byłam naiwna! I co? Masz coś jeszcze do powiedzenia? Pewnie ta nie była pierwsza, co? Dużo ich jeszcze masz? Jest w tym burdelu w ogóle CHOCIAŻ JEDNA dziwka, z którą mnie nie zdradziłeś?! – Dałam upust złości i wątpliwościom, które pojawiały się zawsze, kiedy tylko Izzy gdzieś wychodził, czy kiedy po prostu nie było go ze mną. Zazdrość, kolejna cecha, którą można dołożyć do listy moich wad.
- A co ty myślałaś?! Że długo tak wytrzymam?! Ty jesteś chyba nienormalna, wariatko! – I znowu. Każde słowo, które wykrzyczał, przebijało mnie jak niewidzialny sztylet. Niby nienawidziłam go w tej chwili tak, jak jeszcze nikogo, a jednak bolało jak cholera. - A jak byłaś niezaspokojona to było do mnie przyjść, a nie się z nim kurwić! – Rzucił pogardliwie i ruchem głowy wskazał na śliniącego się Slasha. – Myślałem, że jesteś inna! I tak! Znowu wszystko moja wina! Bo to że ty doszłaś z nim ze dwadzieścia razy a mi nie dałaś skończyć już się nie liczy! – Uniosłam brwi i prychnęłam pogardliwie. To, że mu przerwaliśmy, zabolało go bardziej niż to, że spałam z jego przyjacielem? Świetnie! Po prostu świetnie!
- COŚ TY POWIEDZIAŁ?! – Wytrzeszczyłam na niego oczy - JA się kurwię?! I ...co? JASNE! Oczywiście, przecież nie musiałam wam przerywać... Mogłam sobie spokojnie zrobić kawy i może jeszcze popatrzeć jak "kończysz"?!? – Zapytałam z ironią. - Czy ty w ogóle słuchasz tego co mówisz?! I wiesz co?! On ma rację! -Wskazałam ręką na Slasha, który z trudem oderwał wzrok od blond dziwki i popatrzył na mnie zdziwionym wzrokiem, który zdawał się mówić: "ja mam rację?" - Jest zdecydowanie lepszy od ciebie! – Chciałam dopiec Izzy’emu. Chiałam, żeby jego też zabolało, żeby poczuł się urażony. - A teraz wychodzę! – Zakończyłam wypowiedź i zrobiłam tak, jak powiedziałam. Wyszłam, zatrzaskując za sobą drzwi.
- Jakbyś była wystarczająco podniecająca to... To bym cie do trzydziestu, jeden po drugim doprowadził, aż byś zemdlała z zamroczenia! – Usłyszałam za sobą krzyk Stradlina. Przyszło mi na myśl, że zachowuje się jak małe dziecko. Ale ja najwidoczniej też nie byłam lepsza... W jednej chwili zawróciłam i znów znalazłam się w kuchni.
- Ale się uśmiałam! Na tyle to byś nawet siły nie miał! I chyba jednak jestem wystarczająco podniecająca - Powiedziałam z sarkazmem -  skoro ON jakoś wolał mnie od tej tutaj - Prychnęłam pogardliwie, wpatrując się w blond pindę. – A może jestem właśnie dla ciebie ZBYT DOBRA? I wiesz co? Jednak zrobię sobie kawy. I może jeszcze trochę tu zostanę... – Rzuciłam przesadnie zalotne spojrzenie Saulowi, mrugając przy tym jak idiotka, po czym uśmiechnęłam się złośliwie, do Izzy’ego i wyciągnęłam sobie z jednej z szafek uszczerbiony, czerwony kubek.
- Wiesz co?! Wypróbujcie sobie nowe pozycje ze Slashuniem a ja idę skończyć! – Tym razem to jego wypowiedź aż ociekała sarkazmem. – Chodź, Roxy! – Dodał i złapał dziewczynę za rękę, po czym oboje wyszli do jednego z tych przytulnych pomieszczeń z wygodnymi łóżkami z czerwoną pościelą. Stardlin z miną wyrażającą zacięcie i determinację, co było dość komiczne w tej sytuacji, a jego nowa przyjaciółka zupełnie obojętnym wyrazem twarzy. Przez chwilę nie dowierzałam, że rzeczywiście zrobił to co zrobił. Musiałby być ostatnim sukinsynem, żeby tak po prostu przespać się z nią teraz, niemal na moich oczach. Odstawiłam kubek na blat i spojrzałam na zdezorientowanego Hudsona.
- Widziałeś to? Co za świnia! Ja nie wierzę, że on to zrobi. To jest po prostu niemożliwe! – Powiedziałam mu, ale on chyba nie do końca zdawał sobie sprawę z tego, co się dzieje. Stróżka śliny wyciekała mu z ust, które teraz utkwił w drewnianych drzwiach, za którymi zniknęła ta wójka. – Skanda! Ja nie uwierzę, dopóki tego nie zobaczę! – Mówiłam jak w transie, podchodząc do wcześniej wspomnianych drzwi. Przyłożyłam do nich ucho i wyraźnie usłyszałam to, czego miałam nadzieję nie usłyszeć. Slash podszedł do mnie i pogłaskał mnie po rozczochranej głowie, co wydało mi się takie miłe z jego strony, że pewnie normalnie wywołałoby to na mojej twarzy szeroki uśmiech, ale w tamtym momencie jakoś nie bardzo było mi do śmiechu.
- Nie przejmuj się nim to zwykła zdradliwa szumowina. – Powiedział pocieszającym tonem, a ja odepchnęłam go od siebie i przybrałam zupełnie beztroski wyraz twarzy.
- A co ty mnie będziesz pocieszał? Ja się wcale nim nie przejmuje... – Powiedziałam jak najbardziej naturalnie i już cieszyłam się, że udało mi się powstrzymać przed wtargnięciem do tego pokoju i oderwaniem Stradlinowi głowy, ale nagle po jakimś głośniejszym jęku, całe moje sztuczne opanowanie wyparowało. Jednym, mocnym kopnięciem otworzyłam drzwi i nie zwracając uwagi na nic, zaczęłam najzwyczajniej w świecie krzyczeć. Sama nie pamiętam co dokładnie, ale na pewno znalazły się tam takie łzawe teksty jak „myślałam, że mnie kochasz,” czy „mówiłeś, że jestem najważniejsza!” Wściekły Izzy przerwał mi tymi słowami:
- Wiesz co, wariatko?! Pierdol się! Mam dość twoich humorków bo w cale nie jesteś lepsza! Okej, gdybym to tylko ja cię zdradził, ale ty też bez winy nie jesteś! Idź do Slash'a on cię pewnie z chęcią ZADOWOLI, bo jest LEPSZY. – Chyba nigdy nie widziałam go tak wściekłego. W sumie miał rację, ale nie miałam zamiaru tego przyznać. Potem zwrócił się do Slasha:
- Stary, idź ją przeleć. Może jej przejdzie, a jak nie, to chociaż ją zmęcz żeby się wreszcie zamknęła do cholery i poszła spać!
- Bardzo chętnie, ale nie wiem czy Shan chce... – Mówili o mnie, jak gdyby mnie tam wcale nie było. Tego już było za wiele...
- Nie! Shan nie chce! Shan chce tylko powiedzieć, że cieszy się niezmiernie, że ten chory związek wreszcie się zakończył, bo i tak nie miała najmniejszej ochoty oglądać więcej tego prostaka i chama, więc Shan teraz wychodzi i ma nadzieję, że nigdy więcej się nie spotkamy! – Wybuchnęłam, po czym po raz drugi tego dnia wyszłam, trzaskając drzwiami. Po chwili po raz drugi tego dnia, wróciłam. Wymruczałam coś na kształt "okej, zmieniłam zdanie," chwyciłam Lokatego za rękę i pociągnęłam go w kierunku schodów, a on nawet się nie ociągając, podążył za mną.
- Drzwi byście chociaż zamknęli... Zero prywatności! – Dobiegł nas po chwili krzyk Izzy’ego. Zaśmialiśmy się do siebie, a następne co sobie przypominam do mocne białe światło i rogowe okulary pochylonego nade mną mężczyzny w białym fartuchu...

Cholera! Uważam to za swój najgorszy rozdział. Serio. Wszystkie inne "słabe" i "beznadziejne" są całkiem w porządku w porównaniu do tego. Trochę ratują go ambitne (hahaha xD) dialogi (za które dziękuję ;P I za które przepraszam CO PONIEKTÓRYCH, którzy ucierpieli dostając bardzo miłe i piękne wiadomości w środku nocy xD)  I postaram się, żeby to był OSTATNI taki rozdział... Nie musicie pisać, że jest fajny, bo wiem swoje, głupia nie jestem (Ha. Haha. Hahahahahaahahahah xD xD). Dobra kończę, bo sama się pogrążam. Alleluja, wszystkich pozdrawiam, dzięki z góry za komentarze, które kocham (bo jakże by inaczej, prawda? :3 ;D) i w ogóle dzięki xD 

-Lise Lotte

Aha, ankieta! Dzięki wszystkim za głosy (Wy masochiści! Wybraliście kolejne lafstory? O.o Dobra, jak tam chcecie xD Ale wpierw kończę Perfect Crime, bo nie mogę już was tak trzymać w niepewności xD Zresztą kolejny rozdział chyba będzie ostatni... D; xD)