Piąty.

PIĄTY
CZYLI O KOPANIU ROWÓW I O WHISKEY

[AXL]

- Nooo, kurwa! Ale się wyspałem! – mruknąłem ironicznie i przewróciłem się na drugi bok. Głową walnąłem w kamień. Normalka. Niewygodnie mi było. Jakiś korzeń wbijał mi się w plecy. Poprawiłem się trochę i spróbowałem przewrócić się na drugi bok. Tym razem spadłem. Nosz kurwa! Że też zawsze muszę spaść z łóżka! Nawet jak nie śpię na łóżku! No w każdym razie leżałem teraz w głębokim dole, na wilgotnej ziemi, a coś ostrego wbijało mi się w brzuch i ręce. No to z pewnym trudem otworzyłem oczy i zobaczyłem akurat to, czego tak bardzo nie chciałem zobaczyć. Głęboki dół był oczywiście grobem, który wczoraj wykopaliśmy z Izzym (czyt. Izzy kopał a ja stałem za nim i próbowałem go wepchnąć do środka, co zresztą parę razy mi się udało i w końcu oberwałem po mordzie, ale ććśśs... nikt nie musi wiedzieć...), a to ostre co mi się wbijało, to oczywiście moja ukochana Butelka.
- Ty cholero! – wydarłem się do niej. – To ja ci tu pogrzeb urządzam, śpiewam ci pięknie, grób ci wykopałem, a ty mi się tak odwdzięczasz?! Jeb się, kurwa! – I po tej wspaniałej przemowie spróbowałem się wydostać z ziejącego wilgocią i chłodem dołu. Niestety co jak co, ale kopać rowy to Izzy akurat potrafi całkiem nieźle (nauczył się na wszelki wypadek, bo rodzice zawsze mu mówili, że jak się nie będzie uczył, to pójdzie rowy kopać. No to on ćwiczył od wczesnej młodości). Więc, kiedy straciłem już nadzieję na samodzielne wyjście, siadłem sobie na dnie tego wspaniałego dzieła sztuki łopaciarskiej, wyciągnąłem z buta pogniecioną kartkę i ołówek (no co? Nigdy nie wiadomo, kiedy spłynie na ciebie wena!) i zacząłem z zapałem pisać, raz po raz rzucając ponure spojrzenia na szczątki ukochanej.

[STEVEN]

-Ej, Duffy! Masz tu może jakąś samotną buteleczkę Whiskey? – rzuciłem niby od niechcenia z kuchni, gdzie zdążyłem już przejrzeć wszystkie szafki, ale jedyny alkohol jaki znalazłem (a nie trzeba było dużo szukać, bo wszędzie tego było pełno) to jakieś tanie winko. Wprawdzie mocne, ale nie wyglądało zbyt zachęcająco. Wolałem zapytać.
- Whiskey - napój alkoholowy powstały z destylacji zacieru zbożowego i poddawany dojrzewaniu w drewnianych (głównie dębowych) beczkach. Jest kojarzony najczęściej ze Szkocją, produkowany również w Irlandii, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i innych krajach. Iryjscy mnisi pędzili trunek znany jako aqua vitae (gaelicka nazwa uisge beatha jest tłumaczeniem z łaciny) już w VII wieku. Była to mikstura uzyskiwana poprzez destylację produktów fermentacji owoców i używana wyłącznie do celów leczniczych: środek przedłużający życie, łagodzenie dolegliwości takich jak kolka, paraliż... – doszła mnie odpowiedź, z której zrozumiałem jedynie „whiskey,” „alkoholowy,” „Stany Zjednoczone,” i „owoce.” I mówiło mi to tyle, że chyba będę musiał jednak spróbować walającego się po całym mieszkaniu Nightraina. Wziąłem pierwszą z brzegu butelkę i upiłem parę łyków. Nie było złe. Nawet bardzo niezłe. No to dopiłem całe przy dalszym akompaniamencie przemowy Duffy’ego na temat mojego ukochanego napoju. Po pewnym czasie skończył, choć trudne słowa łomotały mi w głowie jeszcze parę godzin później. Nie mam pojęcia jak on to wytrzymywał nic nie pijąc od dobrych kilku godzin. Nawet nic nie brał. Przynajmniej nie przy mnie. Siedział sobie jak taki uroczy, wyrośnięty dzieciak z burzą pofarbowanych włosów na pustej głowie, otoczony grubymi książkami, którymi się zaczytywał (choć pewnie rozumiał z nich tyle co i ja, jak nie mniej). Był taki uroczy! Tylko nie mam pojęcia czemu z głowy wyrastały mu czułki. To śmieszne!
- Hej, Duffciu! Wiesz, że masz czułki? – zapytałem go dyskretnie, powstrzymując chichot. Nie chciałem żeby się obraził.
- Czułki - nitkowate lub palczaste narządy zmysłowe różnej budowy i pochodzenia, osadzone zwykle na głowie lub płacie głowowym wielu grup bezkręgowych organizmów zwierzęcych. Są bogato unerwione i ruchome. Czasami pełnią dodatkowe funkcje. U stawonogów nazywane są antenami. U owadów są to parzyste przysadki osadzone poza czołem, na policzku w okolicy oka lub po stronie brzusznej... – nagle wstał (a już zaczynało mnie to interesować! Albo po prostu wciągnąłem trochę za dużo tego białego czegoś, co znalazłem w szufladzie w kuchni) i krzycząc coś niezrozumiałego, zaczął przerzucać te wszystkie wielkie książki na jeden stos pośrodku pokoju, po czym polał je winkiem z trzymanej butelki i wreszcie ukończył swe dzieło, rzucając na górę włączoną zapalniczkę. Ahaaa! A ja myślałem, że on chce posprzątać! Hmm... Gdyby chciał sprzątać, to pewnie nie rozlewałby alkoholu. W każdym razie teraz mieliśmy w mieszkaniu (a raczej ON miał w mieszkaniu) zajebiste ognisko. Olśniło mnie!
- KIEŁBASKI!! – ryknąłem na pół dzielnicy i przyniosłem odnalezione za kredensem opakowanie. Nadziałem po trzy kiełbaski dla każdego z nas (moje na wygięty pogrzebacz, a jego na szczotkę do klopa. Z braku czegoś lepszego.) i po odtańczeniu kiełbaskowego tańca usiedliśmy na kanapie i zajęliśmy się naszym wspaniałym posiłkiem.
- Kiełbaski - produkty spożywcze, których nazwa wywodzi się... - wymamrotał z pełnymi ustami, a ja zakrztusiłem się i padłem nieprzytomny na ziemię.

[SLASH]

-O kurwa! – powiedziałem, kiedy otworzyłem oczy. Leżałem na stercie siana, która śmiesznie podskakiwała, a obok mnie, NA TEJ SAMEJ STERCIE leżał ten czarnowłosy chudzielec. Izzy. Cośtam pamiętam. Pobiłem jakiegoś wyjącego rudzielca a potem poszliśmy na browara. A potem okazało się, że żaden z nas nie miał kasy, więc chcieliśmy zrobić napad na monopolowy, ale żaden z nas nie miał kominiarki, ani nawet dziurawej skarpety! Nie wspominając już o jakiejkolwiek broni. W końcu opracowaliśmy genialny plan poderwania najbardziej seksownej kasjerki w markecie na mrożonki i kapustę pekińską, ale plan spalił na panewce, bo nie było żadnej, nawet względnie ładnej kasjerki. Z braku lepszych pomysłów, postanowiliśmy zrobić rozróbę i w wielkim chaosie zgarnąć parę flaszek czegoś mocniejszego i jakieś fajki. Rzuciliśmy wyciągniętą z kratki kanalizacyjnej (metoda sznurka i gumy do żucia) monetą i niestety wypadła reszka. Więc Stradlin (bo tak miał mój nowy kolega na nazwisko. A przynajmniej tak twierdził...) Wziął mnie pod pachę i z całej siły przyrąbał tym biednym mną w witrynę sklepową. Potem pamiętam już tylko jakieś krzyki, głupawy śmiech Izzy’ego i teraz budząc się na tej podskakującej stercie siana, koło gościa, którego znałem od kilku godzin (pomijając czas, kiedy byłem nieprzytomny), próbowałem sobie przypomnieć, co też się wydarzyło.
- No, stary! Widzę, że się obudziłeś! – wesoły ton głosu chłopaka zabrzmiał złowieszczo w moich uszach. Nie wiem czy to wina czegoś co mogłem wziąć, wypić, czy wchłonąć w jakikolwiek inny sposób, czy może mojej wyobraźni. Nagle siano przestało podskakiwać, tak gwałtownie, że wypadłem przez drewnianą ściankę na twardą, ubitą drogę.
- Ożesz ty, kurwa! Traktor! – powiedziałem sam nie wiem do kogo, wskazując jednej ręki paluchem na maszynę, a drugą przytrzymując głowę, żeby nie odleciała gdzieś do odległej galaktyki i nie zostałą pożarta przez Palca.
- No, kurwa! – powiedział wciąż zadowolony z siebie Izzy zeskakując z przyczepy z sianem i zataczając krąg ręką. – Więcej! To jest NASZ traktor!

Przepraaaszam! Wiem, że tak długo nic nie było, ale ogarniałam trochę  szkołę. Mam nadzieję, że to się więcej nie powtórzy. Rozdział średnio mi się podoba, ale już trudno. Komentujcie, proszę! ;D Dobranoc i miłego dnia, cokolwiek chcecie. :D

-Lise Lotte